Jak napisać ostatnie pożegnanie?

Mowa pogrzebowa nigdy nie jest łatwa, towarzyszą temu silne emocje związane ze stratą bliskiej osoby. Niestety nie wróci ona do żywych, ale można przynajmniej godnie ją pożegnać. Pojawia się jednak pytanie, jak napisać ostatnie pożegnanie? Przy tworzeniu treści warto kierować się sercem, przywołać pozytywne wspomnienia związane ze zmarłym, wyrazić tęsknotę za nim. Mowa pogrzebowa może być wygłaszana zarówno przez organizatora pochówku, jak i kogoś z grona przyjaciół i znajomych. Warto mieć na uwadze charakter ceremonii przy jej tworzeniu.

Wzór – ostatnie pożegnanie, czyli o czym warto pamiętać przy pisaniu mowy pogrzebowej?

Mowa pożegnalna, jak sama nazwa na to wskazuje, stanowi ostatnie pożegnanie ze zmarłym w dniu pochówku. Przy jego tworzeniu warto mieć na uwadze przede wszystkim pozytywne cechy osoby, która odeszła z tego świata. Można podkreślić jej zasługi i osiągnięcia. Zacząć należy oczywiście od przywitania wszystkich osób przybyłych na ceremonię pogrzebową i wyrażenia swojego cierpienia z powodu straty zmarłego. Potem przechodzi się do przybliżenia jego sylwetki i opowiedzenia, jakim był człowiekiem, za co wszyscy go cenili i kochali. Warto podkreślić, że był niezwykle ważną osobą, bliską sercu i nigdy nie przestanie nią być. Pozostanie w pamięci na zawsze.

Podczas wygłaszania mowy pogrzebowej bardzo często opowiada się o tym, jakie życie prowadził zmarły, czym się interesował, co sprawiało mu przyjemność i radość, jakie miał hobbity. Wszyscy zgromadzeni mogą w myślach ponownie ujrzeć jego postać, zapamiętać w dobrym świetle. Na koniec warto powiedzieć słowa pocieszenia, aby zjednoczyć się w bólu z pozostałymi żałobnikami. Wspaniale sprawdzi się także jakiś cytat ściśle związany z pożegnanie zmarłych, życiem wiecznym itd. Warto także podkreślić, że pochowana osoba na zawsze pozostanie w pamięci, czyli nigdy się o niej nie zapomni.

Co warto napisać w mowie pożegnalnej?

Pogrzeby niestety wiążą się z negatywnymi emocjami, co jest całkowicie normalne. Każdy przeżywa stratę bliskiej osoby na swój sposób. Warto jednak za pomocą mowy pogrzebowej pokazać, że odczuwa się cierpienie i łączy bólu. Już samo wsparcie psychiczne jest niezwykle istotne. Można zachęcić do regularnego odwiedzania grobu zmarłego i zapalania zniczy, aby w ten sposób pokazać, że się o nim wciąż pamięta. Nie może zabraknąć także wzmianki o spoczywaniu w pokoju.

Mowa pogrzebowa najczęściej jest wygłaszana przez osobę, która była blisko związana ze zmarłym. W przypadku pogrzebu świeckiego odpowiada za to najczęściej Mistrz Ceremonii. To właśnie on sprawuje kontrolę nad jej przebiegiem. W celu przygotowania mowy najpierw zbiera on informacja od bliskich zmarłego, którą zostają potem wykorzystane przy tworzeniu jej treści. Oczywiście nie trzeba sięgać po żadne wyszukane słownictwo, mowa pogrzebowa może być prosta. Nie należy jednak skupiać się wyłącznie na zmarłym. Należy także zadbać o wszystkich zgromadzonych, ich nastrój, podkreślić znaczenie ich obecności na ceremonii.

Co zawrzeć w treści mowy pożegnalnej?

Przy pisaniu mowy pogrzebowej istotne jest, aby nie wspominać o żadnych przykrych wydarzenia z życia zmarłego. Zasada jest taka, aby nie mówić niczego złego o nim. Zdecydowanie lepiej będzie skupić się na tęsknocie za utraconą osobą. Warto także wplatać co jakiś czas cytaty związane z tematyką przemijania i śmiertelności. W ten sposób mowa pogrzebowa będzie miała bardziej uroczysty charakter. Jest to ostatni moment na to, aby przedstawić sylwetkę zmarłego (w taki sposób, aby pozostał w pamięci jako ktoś wspaniały).

Można nawet zwracać się bezpośrednio do zmarłego, odwołać do nauki kościoła. Wszystko to ma na celu utwierdzenie zgromadzonych osób w tym, że zmarły był dobrym człowiekiem i zasłużył sobie na życie wieczne. Na koniec nie może oczywiście zabraknąć słów mających na celu podziękowanie wszystkim żałobnikom za uczestniczenie w ceremonii i godne pożegnanie zmarłego. Warto także poprosić ich o pomodlenie się za niego, kultywowanie pamięci o nim. Pożegnanie zmarłego będzie różne, w zależności od stopnia zażyłości z nim.